Als arts was Ingenhousz bekend met de achterliggende gedachten uit vroegere tijden dat je ziek werd door een onbalans in je lichaam van vier zogenaamde humeuren. Deze humeuren kwamen overeen met delen van het lichaam en elementen; bloed/lucht, gele gal/vuur, zwarte gal/aarde, slijm/water. In de tijd van Ingenhousz werd dit principe steeds verder uitgezocht en bijgesteld naarmate er meer kennis kwam over het menselijk lichaam, maar ook over de wereld waarin de mens leeft en hoe er geleefd werd. Zo had de met Ingenhousz bevriende arts Dr. Pringle al eerder een theorie aangebracht over besmettelijke ziekten in combinatie met de kwaliteit van lucht én het dicht op elkaar zitten van veel (zieke) mensen. Ook Ingenhousz was gefascineerd door het onderzoek van de kwaliteit van lucht nadat het idee was gerezen dat lucht niet één vast gegeven is, maar dat de lucht bestaat uit een variërende samenstelling van verschillende gassen. In Italië werd er een uitvinding gedaan van een apparaat dat bedoeld was om luchtsamenstelling en kwaliteit te meten, de zogenaamde eudiometer. Ingenhousz was onder de indruk van dit apparaatje, maar merkte al snel dat er wat foutjes in het ontwerp zaten. In de jaren 1773-1775 experimenteerde hij met verschillende ideeen voor verbetering, zoals het gebruik van rubber als afdichting wat in die tijd een nieuw materiaal was en het inbouwen van een vertraging van het vrijkomen van gassen zodat je een meer nauwkeurige meting kreeg. Uiteindelijk kwam hij met twee nieuwe werkende ontwerpen waar hij steeds aan verder bleef sleutelen tot hij ze kon gebruiken in zijn latere eigen experimenten.
Bron
